De welvaart van onze moderne samenleving is indrukwekkend, we leven in voorspoed, maar onze manier van leven heeft een prijs. We vervuilen onze oceanen, polen, regenwoud en lucht. Onze goederen worden gemaakt door mensen die in beschamende omstandigheden of zelfs slavernij leven. De individualisering in onze samenleving leidt tot uitsluiting van mensen. De kosten van onze modernisering worden merkbaar aan de onderkant van de mondiale samenleving en worden betaald door andere mensen en de natuur.
Een multidisciplinaire en multi-organisatorische samenwerking kan deze schaduwzijde van de modernisering ombuigen naar een meer duurzame ontwikkeling (Verenigde Naties, 2007). Een manier om deze transformatie te faciliteren wordt beschreven in de transformatieve praktijken (Hummels, Trotto, Lévy, Peeters, Alves Lino & Klooster, 2018). Dit vereist ook een fundamentele verschuiving in mindset, vocabulaire en gedrag (Gardien, Djajadiningrat, Hummels & Brombacher, 2014).
Overheden en hun organisaties moeten deze verschuiving maken. Bestuurders in publieke organisaties zoeken voortdurend naar de moreel juiste beslissingen en handelingen. Maar transformatie in publieke organisaties is een complex proces met paradoxen waarin zich morele dilemma's voordoen (Du Gay, 2000; Gerritsen, 2011). Individuen, professionals en leiders staan voor uiteenlopende opgaven over moraliteit en duurzame ontwikkeling (Meij, 2017).
Met hun methoden en instrumenten kunnen ontwerpers en moreel adviseurs inspireren en ondersteunen in besluitvormingsprocessen naar de moreel juiste interventies in specifieke situaties. Leiders kunnen een betekenisvolle samenwerking moderniseren door te leren van de praktijken van ontwerpers en moreel adviseurs. Ik zoek naar het beste van deze werelden en maak er een ambacht van, zodat mensen geïnspireerd, opgeleid en in staat gesteld worden om transformatie te praktiseren.